திருஞானசம்பந்தமூர்த்தி நாயனார்
சீர்காழியில் சிவபாத விருதயர் தன் மனைவி பகவதியுடன் தினமும் தங்களுக்கு சைவநெறி தழைத்திடும் வண்ணம் ஒர் குழந்தை வேண்டுமென பிரார்த்தித்து பெருமான் அருள் புரிய ஆண்குழந்தையை பெற்றனர். குழந்தை வளர்ந்தது. சம்பந்தருக்கு ஆண்டுகள் இரண்டு முடிந்தது. நாள் தோறும் சிவபாத இருதயர் தோணிபுரத்தே உள்ள நீர்நிலையில் நீராடி கழுமலநாதனை நித்தமும் வணங்கியபின் தன் இல்லத்தில் உள்ள மற்ற பணிகளைப் பார்ப்பார்.
வழக்கம்போல் அன்றும் நீராட சிவபாத இருதயர் கிழம்ப குழந்தை தானும் வருவேன் என அடம்பிடித்தது. மகனை உடன் அழைத்துச் சென்றார். மைந்தனைக் குளக்கரையில் இருக்கச்செய்து குளத்தில் இறங்கி நீரில் மூழ்கி குளிக்க ஆரம்பித்தார். தந்தையைக் காணவில்லை என குழந்தை குரல் கொடுக்க, அழுதகுரல் கேட்டு திருத்தோணிபுரத்துறையும் பெருமான் விண்ணிருந்து மண்ணிற்கு வந்த குழந்தைக்கு உண்ண அமுதுடன் சிவஞானம் கொடுக்கச் சொன்னார். பிராட்டியும் பொற் கிண்ணத்தில் இன்னமுதப்பால் பெய்து சிவஞானம் குழைத்து எடுத்து ஊட்டினார். குழந்தையின் அழுகை நின்றது.
குளித்து முடித்த தந்தை குளக்கரையில் தம் புதல்வன் எச்சில்பால் உண்டவாயும் கையிற் பொற்கிண்ணமுமாக இருப்பது கண்டு சினந்தார். அருகிருந்த சிறுகோல் எடுத்து யார் கொடுத்தது என அடிக்க கை ஓங்கினார். குழந்தை தலைக்குமேல் விரல் ஒன்றினால் பரம்பொருளைச் சுட்டிகாட்டி 'சிறப்பதோடுடைய செவியன்’ எனத்தொடங்கி பதிகம் பாடினார்.
நான் கூறப்போகின்ற நெறி இருக்கின்றதே அது சிவனடியே சிந்திக்கும் ஒரு நெறி. அது திருநெறி. அதுவும் தமிழ்நெறி. தமிழர்தம் வாழ்வியல் நெறி. இந்த திருநெறிய தமிழ் வல்லர் தொல்வினைதீரும். என்றார். ‘ஒன்றே குலம், ஒருவனே தேவன்’ என்றார். நம் தமிழ் சமுதாயத்திற்கு சிவனடி பரவும் ஒருநெறியே என் திருநெறி என்றார்.
சிவதலங்களில் வழிபாடு நடத்த விரும்பினார். 3 வயது குழந்தையை தன் தோளில் தூக்கிக்கொண்டு திருகோலக்க என்ற தலத்திற்கு சென்றார் சிவபாத இருதயர். ஞானசம்பந்தன் இறைவனை ‘மடையில் வாளை பாய’ என்ற பாடலை பாட கைத்தாளமிட்டதால் கைசிவக்க இறைவன் பொற்றாளம் கொடுக்க அன்னை ஓசை கொடுத்த நாயகியாக உலகெலாம் வியக்க தாளம் பெற்று பாடல் பாடினார். அப்படியே நனிபள்ளி சென்று வழிபட்டு சீர்காழி வந்தார்
ஞானசம்பந்தன் புகழ்கேட்டு திருநீலகண்டயாழ்ப்பாணர் தன் துணைவி மதங்க சூளாமணியுடன் வர அவர்களை வரவேற்று இறைமுன் பதிகம் பாட பாணர் யாழ் இசைத்தார், தீண்டத்தக்காதவராய் இருந்த பாணரை ஞானசம்பந்தன் தம்முடன் யாழ் இசைக்க வைத்துக் கொண்டார். அவரை அழைத்துக்கொண்டு தில்லை சென்றார். வழியில் பாணர் ஊராகிய எருக்கத்தம்புலியூர் சென்றார், கொளுத்தும் வெய்யிலைப் பாரது மாறன்படி என்ற ஊரை அடைந்தார். பெருமான் அந்த ஊர் அடியார் கனவில் தோன்றி ஞானசம்பந்தன் என்பால் அனைகின்றான், அவனுக்கு முத்துச்சிவிகை மணிக்குடை சின்னம் அளியுங்கள் என்றார்.
பலதலங்களில் பதிகம் பாடி வழிபட்டு மீண்டும் சீர்காழி வந்தார். எழாம் ஆண்டில் ஞானசம்பந்தனுக்கு பூணூல் அணிவிக்க அந்தனர்கள் மந்திரம் சொல்ல ஞானசம்பந்தர் சொல்லவேண்டிய மந்திரம் ஐந்தெழுத்து என்றார். அப்பரடிகள் தன்னைக் காணவருகின்றார் என்பதை அறிந்த ஞானசம்பந்தர் எதிர்கொண்டழைத்தார். சிலகாலம் அங்கிருந்து அப்பரடிகள் சோழ நாட்டுப் பயணம் மேற்கொண்டார்.
ஞானசம்பந்தர் திருத்தலப்பயணமாக திருப்பாச்சிலாசிரமம்- திருவாசி சென்றார். கோவிலில் மங்கை பருவம் எய்திய பெண் ஒருத்தி உணர்ச்சியற்ற நிலையில் இருப்பதைக் கண்டார். அவர் கொல்லிமழவன் என்ற குறுநில மன்னனின் மகள். அவள் பிணியை இறைவன் தீர்க்க கோவிலில் வைத்திருந்தார். ஞானசம்பந்தர் பதிகம் பாடி நோய் தீர்க்க வழவனும் அவளும் அடிவணங்கினர். திருக்கொடிமாடசெங்குன்றூர்- திருச்செங்கோடு சென்றார். அப்போது பனிக்காலமாகையால் அடியவர்கள் சிலர் அவதிபட்டனர். அங்குள்ள மடம் ஒன்றில் தங்கி அர்த்தநாரீஸ்வரர் மீது ‘வெந்த வெண்ணீறணிந்து’ என்ற பதிகம் பாடினார்.
பலதலங்களை வழியில் வழிபட்டு திருப்பட்டீச்சுரம் அடைந்தார். அங்கு பூதகணங்கள் ஞானசம்பந்தர் தலைமீது முத்து பந்தலை பிடித்தனர், பின்னர் அடியவர்களிடம் கொடுத்து மறைந்தனர். பட்டீசுவரை வணங்கி திருவவடுதுறையை அடைந்து தங்கினார். அப்போது அங்குவந்த சிவபாத இருதயர் வேள்வி செய்ய பொருள் வேண்டும் என ஞானசம்பந்தரிடம் கேட்டார். திருவாவடுதுறையானைப் பதிகம் பாடி 1000 பொற்காசுகள் பெற்று தந்தையாரிடம் கொடுத்தார். தலங்களைவழிபட்டு தருமபுரம் வந்தார். அங்கு ஞானசம்பந்தர் பாணர் வேண்டுகோளுக்கு இணங்கி யாழ்கருவியில் அடங்காத பாசுரம் பாடினார்.
சாத்த மங்கை என்னும் தலத்திற்கு சென்றார். அந்தஉரின் நீலநக்கர் ஞானசம்பந்தரை தன் குருவாக நினைத்திருந்தார். இவர் வருகிறார் என்ற செய்தி அவருக்கு பரவசமூட்டியது. ஞானசம்பந்தர் கோரிக்கையை ஏற்று பாணரை தம்முடைய வீட்டிலேயே தங்கவைத்தார். அங்கு சிலநாள் தங்கி திருநாகைக் காரோணமுடையாரை வணங்கி திருச்செங்காட்டாங்குடி நோக்கித் தன் பயணம் தொடர்ந்தார். பரஞ்சோதியார் என்ற சிறுதொண்டர் ஞானசம்பந்தர் வருகையை எதிர்பார்த்து வணங்கி வழிபாடு செய்தார். சிறுத் தொண்டரிடம் விடைபெற்று திருமருகல் ஆலயம் சென்றார்,
அது நள்ளிரவு நேரம். ஓர் அணங்கையின் அழுகுரல் கேட்டது. அதிகாலை எழந்து நீராடி அழுகுரல் வந்த திசையில் சென்றார். அங்கு ஒருவன் இறந்திருந்தான். அருகே ஒர் பெண் அழுது கொண்டிருந்தார். அவள் வைப்பூரிலுள்ள தாமன் செட்டியாரின் மகள். அவருக்கு மொத்தம் ஏழு பெண்கள். இறந்தவன் தாய் மாமன். மாமனிடம் பெரும் பொருள் பெற்று மூத்தவளை மணம் முடித்து தருகின்றேன் எனக்கூறி வேறு ஒருவருக்கு மணம் முடித்தார். இப்படியே அறுவருக்கு மணம் முடிந்து எனக்கும் அதேபோல் தந்தை செய்ய முடிவு செய்தது தவறு என்பதால் நான் மாமனுடன் வந்தேன். இரவில் நாகம் தீண்ட மாண்டான். இது என்ன நியாயம் என்று புலம்பினாள்.
இறந்தவரை உயிர்பிப்பது என் வேலையல்ல. இருந்தாலும் இப்பெண்ணிற்காக நீதி கேட்டார் இறைவனிடம். பதிகம் பாடினார். இறந்தவன் உயிர்பெற்றான். அங்கு சில காலம் தங்கியிருந்து வழிபாடு செய்தார். திருப்புகழூர், வர்த்தமானிச்சுரம் சென்றார். வர்த்தமானச்சுரத்து பெருமானை வணங்கி முருகரையும் சேர்த்து பதிகம் பாடி அவருடைய மடத்தில் தங்கினார். ஞானசம்பந்தர் திருப்புகலூரில் இருக்கிறார் என அறிந்து அப்பரடிகள் வந்தார். இருவரும் சேர்ந்து பயணம் செய்ய விரும்பினர். அம்பர்மாகாளம் வணங்கி திருக்கடவூர் செல்ல குங்குலிய கலயர் வரவேற்று வழிபாடு செய்தார். பின் திருவீழிமிழலை சென்றனர்.
அங்கு சீர்காழியிலிருந்து வந்த அடியார்கள் ஞானசம்பந்தரை சீர்காழிக்கு அழைக்க அவர் அங்கு சென்று இறைவனை தரிசிக்க விரும்பினார். ஆனால் அன்று இரவு கனவில் பெருமான் நாளை காலை திருத்தோணிபுரத்து பெருமாட்டியோடு காட்சியை விண்விழி விமானத்தே காண்பாய் என அருளினார், அதிகாலை நீராடி அக்காட்சியை கண்டு ஆனந்தம் அடைந்தர். அந்த ஊரில் அப்போது பஞ்சம் ஏற்பட்டது.
பெருமான் இருவர் கனவில் தோன்றி. நாட்டில் நடக்கும் உலகியல் நிகழ்ச்சியால் அடைந்த தீய பசி உம்மையடையாதெனினும் உம்பால் நிலவும் அடியோர் வாட்டம் அடையாவண்ணம் நாளும் ஓர் பொற்காசு கிழக்கும் மேற்குமாக பலிபீடத்தில் தருவோம் என்றார், இருவரும் தம் கனவை பரிமாறி பொற்காசு பெற்று இருமடங்கள் அமைத்து அடியார்களுக்கு உணவு அளித்தனர். நாவுக்கரசர் மடத்தில் உணவு முடியும்போதுதான் சமபந்தர் மடத்தில் ஆரம்பிக்கும். ஏன் இந்த காலதாமதம் என்றார் ஞானசம்பந்தர்,
அது நல்ல காசு தாங்கள் கொடுக்கும் காசு மாற்று குறைந்தது. அதனால் பொருள் வாங்க சிறிது காலதாமதம் ஆகிறது என்றனர். ஞானசம்பந்தர் வீழிநாதன்முன் சென்று தமக்கும் மாசில்லா காசு கேட்டார். ஆரூரர் திருவீழிமிழலை வந்து அப்பருக்கும் ஞானசம்பந்தருக்கும் பொன் கொடுத்து என்னை ஏமாற்றமுடியாது. நீர் ஏன் பொன் கொடுத்தீர் என்று எனக்குத்தெரியும் என பாடினார்.
இருவரும் திருமறைக்காடு சென்றனர். வேதம் மறைக்காடாரை வணங்கி கதவை மூடியதால் அடியவர்கள் மாற்று வழியில் உள்ளெ சென்று வழிபாடு செய்வதைப் பார்த்த ஞானசம்பந்தர் அப்பரடிகளிடம் மறைக்கதவு திறக்க பாடச்சொல்ல அவரும் பத்து பாடல்கள் பாட கதவு தாள் திறந்தது. வழிபாடு முடிந்ததும் அப்பரடிகள் ஞானசம்பந்தரிடம் கதவை மூடவும் பின் திறக்கவும் பதிகம் பாடச்சொல்ல அவர் ஒருபாடல் பாடியவுடன் கதவு மூடியது. தான் பாடிய 10வது பாடலுக்கு திறந்த கதவு ஞானசம்பந்தர் பாடிய முதல் பாட்டிற்கே மூடியது மனதில் நினைத்து இறைவன் திருக்குறிப்பை அறியாமல் தவறு செய்தோமோ என வருந்தினார். பெருமான் அடியார்வேடத்தில் தோன்றி நாம் வாய்மூரில் இருப்போம் நம்மைப்பின் தொடர்ந்து வாரும் என்றார். அப்பரடிகள் பின் தொடர அண்மையில் இருப்பது போல தோன்றி மறைந்தார்.
ஞானசம்பந்தர் எழுந்து அப்பரடிகள் வாய்மூர் சென்றிருப்பதை அறிந்து தாமும் சென்றார். அவரக் கண்டவுடம் அப்பரடிகள் மகிழ்ந்து, வாய்மூர் பெருமானே உன் சதிர் ஆட்டம் என்னிடம் செல்லும், மறைக்கதவம் திறக்கப்பாடிய என்னைவிட உறுதி பொருள் பாடி அடைப்பித்த ஞானசம்பந்தர் உம் எதிர் நிற்கிறார் உம்மை மறக்கும் வல்லமை உமக்கு உண்டா உன் அருட் காட்சியைக் காட்டு எனப் பாடினார். வாய்மூரில் சில நாள் தங்கி திருமறைக்காடு சென்றனர்.
பாண்டிய நாடு சமண நெறியில் சிறந்திருந்தது. மன்னன் கூன் பாண்டியன் சமணத்தைச் சார்ந்தான். அவரின் மனைவி மங்கையர்கரசி மற்றும் அமைச்சர் குலச்சிறையார் இருவரும் சைவம் காத்தனர். அவனது துணைவியார் அமைச்சரின் உதவியுடன் ஞானசம்பந்தர் திருமறைக்காட்டிலிருப்பதை அறிந்து அவர் தங்கள் நாடு வரக் கேட்டனர். அப்பரை சோழநாட்டு திருத்தலங்கள் செல்லக்கூறி தாம் பண்டிநாடு என்றார்.
வழியில் அகத்தியான் பள்ளி, கோடிக்குழல் ஆகிய தலங்களை வணங்கிச் சென்றார். திருக்கொடுங்குன்றத்து இறைவனை வாணங்கி மூதூர் வந்தார். குலச்சிறையார் எதிர்கொண்டழைத்தார். ஆலவாய் கோபுரம் கண்ட ஞானசம்பந்தர் மங்கையர்கரசியாரையும், ஆலவாய் ஈசனையும் குலச்சிறையரையும் இனைத்து பதிகம் பாடினார். ஞானசம்பந்தர் தங்கியிருந்த மடத்திற்கு மன்னன் சம்மதத்துடன் சமணர்கள் தீ மூட்டினர். அவர்கள் செய்தது மன்னவனைச் சாரும் என்றும் ‘தீபையவேசெல்க’ என்றார். காலையில் மன்னவனால் எழுந்திருக்க முடியவில்லை. நோயின் தாக்கத்தால் சைவ நெறியை நாடினான்.
ஞானசம்பந்தர் அடியவர்களுடன் ஆலவாய்சென்று பெருமானை வழிபட்டு மன்னனைக் காணச்சென்றார். சமணர்கள் வாது செய்யலாம் என்றனர். மன்னனோ என் பிணியை யார் நீக்குகின்றீகளோ அவர் பக்கம் நான் இருப்பேன் என்றான். சமணர்கள் நாங்கள் ஒரு பக்கம் நீக்குகின்றோம் மறுபக்கம் அவர் நீக்கட்டும். அவரால் குணமடைந்தாலும் எங்களால் குணமடைந்ததாக கூறவேண்டும் எனக் கூறினர். மன்னன் அதற்கு இசையவில்லை. இடதுபுறம் மன்னனின் வெப்பு நோயையைத் தீர்க்க சமணர்கள் மந்திரம் ஓதியும் மயிற்பீலி கொண்டும் செய்த முயற்சி பலிக்கவில்லை. கூன் பாண்டியனுக்கு சூலை நோய் தாக்கியதை சமணர்களால் சரி செய்ய முடிவில்லை. அந்த மந்திரநீர் சுட்டது.
வலப்புறம் ஞானசம்பந்தர் திருநீறு எடுத்து ‘மந்திரமாவது நீறு’ எனப்பதிகம் பாடி தன் திருக்கரத்தால் தடவினார். அவர் கைபட்டதும் உடல் நோய் வலப்பக்கம் தீர்ந்து சொர்க்கமாகவும் இடப்பக்கம் நரகமாகவும் இருக்க கண்ட மன்னன் இடது புறமும் தாங்களே குணமாக்க வேண்டும் என வேண்டினான். மன்னன் முற்றும் குணமடைந்தான். ஞானசம்பந்தர் இனி உங்கள் வாய்மையை பேசுமின் என்றார். வாய்வெல்ல வேண்டியதில்லை. இருதரப்பாரும் அவர்தன் சமய பெருமைகளை எழுதி அதைத்தீயிலே போட்டால் வேகாத ஏடு உண்மை சமயம் என்றனர்.
மன்னன் ஆணைப்படி தீ மூட்டப்பட்டது. ஞானசம்பந்தர் இதுவரை பாடிய பாசுரங்களை கொண்டுவரச்செய்து வணங்கி அந்த கட்டின் கயிற்றை அவிழ்த்து ஒர் ஏட்டை எடுத்தார். தளிரிள வளதொளி என பதிகம் பாடி ’போகமார்த்த பூண்முலையாள்’ என்றபாட்டினை தீயில்பொட்டு தீயில் வேகாது நிலைபெறுக என்றார். அது எரியாமல் பச்சையாக இருந்தது. அதனால் அது ‘பச்சைஏட்டு பதிகம்’ எனலாயிற்று. சமணர்கள் ஏடு தீயிலிட்டது கருகியது.
ஆனால் சமணர்கள் மூன்று முறை செய்து உண்மை காண்பதே முறை என்று ஆற்றில் ஏட்டினை விட்டு அது எதிர்த்து வந்தால் அதுவே உண்மையானது என்றனர். அப்போது குலச்சிறையார் இவ்வாதில் தோற்றால் தோற்றவர்களை மன்னன் கழுவில் ஏற்றவேண்டும் என்றதற்கு சமணர்கள் ஒப்புதல் அளித்தனர். தங்கள் மந்திரமான் ‘அஸ்திஆஸ்தி’ யை எழுதி ஆற்றில் போட்டனர் சமணர். அது கடலைநோக்கி ஓடியது. ஞானசம்பந்தர் ஓர் பதிகம் எழுதி வைகையில் போட்டார். அது எதிர்த்து வந்தது. கூன் பாண்டியன் நின்றசீர் நெடுமாறன் ஆகினான். குலச்சிறையார் அந்த ஏட்டினை எடுத்துவந்தார். சமணர்களை கழுவில் ஏற்றிய மன்னன் தன் துணைவியருடன் சைவத்தில் இணைந்து திருத்தொண்டுகள் பல செய்தான்.
திருநீலகண்ட யாழ்பாணர் ஆலயத்தினுள் செல்லமுடியாமையால் கோவில் வாயிலில் பாடியவரை அடியவர்கள் மூலமாக தன் முன்னிருத்தி பொற்பலகையிட்டுப் பாடசெய்ததை ஞானசம்பந்தர் தம் ஆலவாய் பதிகத்தில் வியந்துள்ளார், சிலநாட்களித்து மதுரையிலிருந்து புறப்பட்டு திருப்பரங்குன்றம் திருவாப்பனூர், திருப்புத்தூர், திருக்கானப்பேர், திருச்சுழியல், திருக்குற்றாலம், திருநெல்வேலி தலங்களில் வழிபட்டு திருஇராமேசுவரம் வந்தார்.
திருஇராமேசுவரத்திலிருந்து தம் ஞானக்காட்சியால் திருக்கோணமலை, திருக்கேதீசுரம் ஆகிய இரு தலங்களையும் பதிகங்கள் பாடினார். குலச்சிறையார் பிறந்த பதியான மணமேற்குடி தங்கியிருந்தார். அங்கிருந்து திருக்களர், திருப்பாதாளீச்சுரம் தலங்களை வழிபட்டு முள்ளியாற்றின் கரைவந்தடைந்தார். ஆற்றில் வெள்ளம் கரை புரண்டோடியது. ஓடக்காரர்கள் ஓடத்தை கரையில் கட்டி சென்று விட்டனர். மறுகரையிலிருக்கும் கொள்ளம்புதூருக்குச் செல்ல ஓடத்தில் அடியவர்களுடன் ஏறி தன் நாவன்மையால் ஓடத்தைச் செலுத்தினார். ஆறாவது பாடலில் ஓடம் கொள்ளம்புதூரை அடைய அங்கு வழிபட்டு திருக்கடவூர் பெருமானை வழிபட்டு அப்பரடிகள் திருப்பூந்துருத்தி நோக்கிச் சென்றார்.
ஞானசம்பந்தர் வருகிறார் என்றதும் அப்பரடிகள் அடியார்களுடன் சென்று அவரின் பல்லக்கை தூக்கி வந்தார். ஞானசம்பந்தர் அப்பரடிகள் எங்கு இருக்கின்றார் என்றபோது 'உம்மடிகள் இப்போது தாங்கி வரும் பேறுபெற்றேன்’ என்றதைகேட்ட சம்பந்தர் கீழே குதித்தார். இருவரும் வணங்கினர். அப்பரடிகள் அமைத்த மடத்திலேயே தங்கி இருவரும் அருகிலுள்ள தலங்களைத் தரிசித்தனர். அப்பரடிகள் பாண்டியநாடு பயணம் மேற்கொள்ள ஞான சம்பந்தர் தொண்டைநாடு சென்றார். திருத்தில்லை, திருத்திணைநகர், திருமாணிக்குழி, திருப்பாதிரிப்புலியூர், திருவடுகூர், திருவக்கரை, திரு இரும்பை மாகாளம் முதலிய தலங்கள் சென்று வழிபட்டார். அதிகை வீரட்டானம் அப்பரடிகளுக்கு சூலைநோய் தந்து அதனை நீக்கியதலம். அங்கு வந்து வழிபட்டு திருவாமாத்தூர், திருவறையணிநல்லூர், திருக்கோவிலூர் வழியாக தலங்களை தரிசித்து அண்ணாமலை வந்தார்.
திருஅண்ணாமலையில் பதிகம் பாடி சிலநாட்கள் இருந்து பின் திருவோத்தூர் சென்றார். அங்கிருந்த சிவனடியார் பனை மரம் வளர்த்து வேனிற்காலத்தில் அடியவர்களுக்கு பயன்படும் என நினைத்தார், ஆனால் அவைகள் எல்லாம் ஆண்பனையாக இருந்தது. சமணர்கள் அவ்வடியாரிடம் உன் சிவன் ஏன் ஆண்பனையை பெண்பனையாக மாற்றக்கூடாது எனக் கேலிசெய்ததை வருத்தத்துடன் அங்கு வந்த சம்பந்தரிடம் கூறினார். ‘பூத்தேர்ந்தாயன கொண்டு நின் பொன்னடி’ என்ற பதிகம் பாடி பனைகளை பெண்பனையாக மாற்றினார்.
ஞான சம்பந்தர் காஞ்சிமாநகர் வந்தார், கச்சி நெறிக்கரைக்காடு, கச்சிமேற்றளி, திருமாற்பேறு, திருவல்லம், திருவாய்க்கோலம் முதலி பலதலங்களை வழிபட்டு திருவாலங்காடு சென்றார். புனித புனிதவதியார்’ காரைக்கால் அம்மையார்’ தலையினாலே நடந்த திருத்தலத்தை தாம் காலில் மிதிப்பது தவறு என்று ஊர் வெளியில் உள்ள மடத்தில் தங்கினார். கனவில் திருவாலங்காட்டு அப்பன் என்னை பாடமறந்தனையோ என்றார், நள்ளிரவில் பதிகம் பாடினார்.
அங்கிருந்து கண்ணப்பர் வழிபட்ட காளத்திநாதனை வழிபட்டார். அங்கிருந்து திருக்கயிலாயம், கேதாரம், கோகர்ணம், திருப்பருபதம் ஆகிய தலங்களை நினைத்து பதிகங்கள் பாடினார். பின்னர் திருவேற்காடு வணங்கி திருவொற்றியூரில் தங்கினார். மயிலாப்பூர் சிவநேசர் சிவனடி மறவா சீலர். திருஞானசம்பந்தர்மேல் எல்லையில்லா அன்புகொண்டவர். அவரின் மகள் பூம்பாவை மங்கைபருவம் அடைந்தாள், சிவநேசர் நான் பெற்றெடுத்த பூம்பாவையும் நானும் நான் சேர்த்த பெரு நிதியும் ஞானசம்பந்தர்கே உடமை என உறுதியுடன் இருந்தார்.
ஒருநாள் பூகொய்யச் சென்ற பூம்பாவையை நாகம் தீண்ட இறந்தாள். சிவநேசர் வருத்தமுறாமல் இவள் அவரின் சொத்து. எனவே அவளை தகனம் செய்து எலும்பையும் சாம்பலையும் ஓர் குடத்திலிட்டு ஞானசம்பந்தரிடம் ஒப்படைக்க முடிவு செய்தார். அக்கலயத்திற்கு தினமும் பூசை செய்து வந்தார். ஞானசம்பந்தர் திருவொற்றியூரில் தங்கியுள்ளார் எனத்தெரிந்து அவரை எதிர் கொண்டழைத்தார் சிவநேசர். முத்துசிவிகைமுன் வணங்கும் அவரைப்பற்றி முன்பே அடியவர்கள் மூலம் தெரிந்த சம்பந்தர் சிவிகையிலிருந்தி கிழேஇறங்கி அவருடன் மயிலை வந்தார்,
மயிலை கபாலீஸ்வரரை வணங்கி சிவநேசரிடம், உம்மாற் பெறப்பட உம்மகளது என்புள்ள குடத்தை உலகவர் அறிய கோவிலின் புறவாயிலில் கொணர்வீர் என்றார். சிவநேசரும் அவ்வாறேசெய்தார். ‘அடியார்களுக்கு அமுதுபடைத்தலும், அவர்தம் விழாக்களைக் காண்பதும், சத்தியமானால் பூம்பாவையே நீ உலகோர் வியக்க உயிர் பெற்று வருக' என பூம்பாவையை நோக்கி அழைக்கும் வகையில் பதிகம் பாடினார்.
பத்தாவது பாடலில் பூம்பாவை குடத்தினின்று எழுந்தாள் ஞானசம்பந்தரை சிவநேசரும் பூம்பாவையும் வணங்கினர். நீர் பெற்ற மகளை நான் உயிர்பித்ததால் அவள் எனக்கும் மகளாவாள் என சம்பந்தர்கூற சிவநேசர் தன் மகளை வேறு ஒருவருக்கு மணமுடிக்க விருப்பமின்றி கன்னிமடத்தே இருக்கச்செய்தார்.
ஞான சம்பந்தருக்கு 16 வயது ஆனது. சிவபாத விருதையரும் சுற்றத்தாரும் கூடி சம்பந்தரை திருமணத்திற்கு சம்மதிக்க வைத்தனர். நல்லூரில் வாழ்ந்த நம்மாண்டார் என்பவரது மகளை மணம்பேசி நாள் குறித்தனர். சம்பந்தர் தோணிப்புர நாதனை வணங்கி திருமண நல்லூர் சென்றார்.
மணமேடையில் அமர்ந்தார், திருநீலநக்கர் திருமணம் நடத்திவைத்தார். முருகர், நீல்கண்டயாழ்பாணர் மற்றும் அடியார்கள் சுற்றத்தார் அனைவரும் மகிழ்ந்தனர்.
இருவினைக்கு வித்தாகிய இல்வாழ்க்கை என்னைச் சூழ்ந்ததே, இனி இவளுடன் சிவனடி சேர்வேன் என்று திரு நல்லூர்பெருமணம் சென்றார். அங்கு பதிகம் பாட “ஞானசம்பந்தனே நீயும் நின் மனைவியும் நினது திருமணம் காணவந்தோர் யாவரும் ஈனமாம் பிறவிதீர யாவரும் இச்சோதியுனுள் வந்து சேர்மின்“என திருவாய் மலர்ந்தருளி கருவறையில் ஓர் சோதி தோன்றியது. அனைவரும் தம் மனைவியருடன் சோதியில் கலந்தபின் சம்பந்தர்
“காதலாகிக் கசிந்து கண்ணீர் மல்கி ஓதுவார் தமை நன்னெறிக்கு உய்ப்பது
வேதம் நான்கினும் மெய்ப்பொருளாவது நாதன் நாமம் நமச்சிவாய மே.”
என்று தொடங்கும் நமச்சிவாய பதிகத்தைப்பாடி தன் மனைவியுடன் சோதியில் கலந்தார்.                                                      

அந்த நால்வர்.....
2. திருநாவுக்கரசர்/3.சுந்தரர்/4.மாணிக்கவாசகர்

                                         ******

திருநாவுக்கரசுநாயனார் (அப்பரடிகள்)
திருநாவலூருக்கு அருகில் உள்ள திருவாமூரில் துறுக்கையர் குடி என்ற வேளாளர் குலத்து புகழனார்- மாதினியார் தம்பதியினருக்கு திலகவதி என்ற மகளும், மருள் நீக்கியார் என்ற மகனும் பிறந்தனர். திலகவதி பன்னிரண்டு வயதை அடைந்தபோது அப்போதைய வழக்கப்படி அவருக்கு மணமுடிக்க ஏற்பாடுகள் செய்தார்.
வேளான் குடித்தலைவரான கலிப்பகையாருக்கு தன் மகளை கொடுக்க இசைந்தனர். அப்போது வடநாட்டு மன்னன் தமிழகம் நோக்கி படையெடுத்து வருதலை அறிந்த மன்னன் கலிப்பகையாரை சேனைத் தலைவராக்கி வடவரை தடுத்து நிறுத்த அனுப்புனார். சண்டை நீண்ட நாள் நடந்தது. புகழனார் நோய்வாய்பட்டு இறக்க மாதினியாரும் உயிர் துறந்தார். பெற்றோரை இழந்த திலகவதியாரும் மருள் நீக்கியாரும் ஒருவருக்கொருவர் ஆறுதல் சொல்லி வாழ்ந்தனர்.
கலிப்பகையார் போர்களத்தில் உயிர் மாண்டார் என்ற செய்தி இவர்களை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது. தந்தையும் தாயும் அவருக்கு என்னை கொடுக்க இசைந்தனர். ஆதலால் என்னுயிரை அவர் உயிரோடு இசைவிப்பேன் என்றதைக் கேட்ட மருள் நீக்கியார் தந்தை தாய்க்குபின் தாயாகிய தமக்கையே நீர் உயிர் துறந்தால் உனக்குமுன் நான் உயிர் துறப்பேன் என்றார். தம்பி சாகச் சகியாது தவ வாழ்வை மேற்கொண்டார் திலகவதியார். இம்பர் மனைத்தவம் புரிந்து தம்பியரை கல்வி கேள்விகளில் சான்றோனாக வளர்த்தார். மருள் நீக்கியார் ஆரூர் அப்பன் எனக்குத் திலகவதி தாயாரைத் தந்தான் என்றார்.
தமிழகத்தில் சமணம் தழைத்தோங்கிய காலம். நில்லாத உலகியல்பு கண்டு நிலையா வாழ்க்கையல்லேன் எனத் தேர்ந்து கொல்லாமை மறைந்தொழுகும் சமணசமயம் சார்ந்தார். சமண சமய வேத நூல்களைக் கற்று ‘தருமசேனர்’ என்றபெயரோடு மடாதிபதியானார். தலையிடமான கடலூர் சென்று கொள்கை விளக்கி மக்களை சமண சமயத்தின் பால் ஈர்த்தார். இதைக் கண்ட திலகவதியார் மணம் நொந்தார். அதிகை வீரட்டானம் சென்று தினமும் அலகிட்டு, மெழுக்குமிட்டு, பூமாலை புனைந்து ஏத்தி அப்பெருமானைப் புகழ்ந்து பாடினார். பெருமானே’ ‘நீ என்னை ஆட்கொள்வதானால் அது உண்மையானால் என் தம்பி மீண்டும் சைவம் வரல் வேண்டும். தாங்கள் கருணை புரிய வேண்டும்' என வழிபட்டார்.
ஒருநாள் தருமசேனருக்கு வயிற்றில் சிறு வலி ஏற்பட்டது. சமணத்துறவிகள் மருந்து கொடுத்தும், மந்திரங்கள் ஓதியும் ஒன்றும் குணமாகவில்லை. வலி அதிகரித்தது. அப்போது தமக்கையாரின் நினைவு வந்தது. நம்பிக்கைக்குரிய சமையல் காரர் ஒருவரை தமக்கையிடம் அனுப்பிவத்தார். அவர் சமண மதம் சார்ந்த தம்பியை பார்க்க மறுத்துவிட்டதை கூற, இந்த சூலை நோயை நீக்க முடியாத சமணத்தால் பயன் இல்லை. தன் தமக்கை திருவடியே சரணம் என உறுதி பூண்டார்.
சமண சமயத்தின் சொத்தாக இருந்தன எல்லாம் விட்டு வெள்ளாடை தரித்து வேண்டிய ஒருவரின் கைபிடித்து திருவதிகை அடைந்தார். தமக்கையின் பாதங்களில் வீழ்ந்தார். மருள் நீக்கியே இச்சூலைநோய் இறைவனின் திரு அருளே, நீ இறைபணி செய்வாய் என கூறினார். தமக்கை முன் செல்ல பின் தொடர்ந்து திருஅதிகை வீரட்டானப் பெருமான் கோவிலை நோக்கி சென்றார். கோவிலை வலம் வந்து பதிகம் பாடினார். அருள் பெற்று சூலை நோய் ஒழிந்தது. வானில் ஓர் ஒலி ‘செந்தமிழ் சொல் மலர்களால் ஆன பாமாலை நீ பாடியமையால் இன்று முதல் உன் நாமம் திருநாவுக்கரசு என ஏழு உலகமும் ஏத்துக’ என்று எழுந்தது.
ஆலயங்களுக்கு மக்கள் செல்வது குறைந்தது. கோவில்களில் புல்லும் பூண்டும் முள்செடியும் வளர்ந்து மக்கள் செல்ல அஞ்சும் நிலை ஏற்பட்டது. திருநாவுக்கரசு அவர்கள் உழவாரம் என்ற கருவிகொண்டு திருஅதிகை வீரட்டானப் பெருமான் கோவில் ஆலயத் திருப்பணிகளைச் செய்தார். அதைக் கண்டு வெகுண்ட சமண துறவிகள் பல்லவ மன்னனிடம் தரும சேனர் பற்றி கூறி கோபமூட்ட மன்னர் தருமசேனரை கைது செய்ய சொன்னார்.
திருஅதிகை சென்ற வீரர்களிடம் நான் பல்லவ நாட்டுக் குடிமகன் அல்லன். நாம் யார்க்கும் குடி அல்லோம். சிவனைத் தவிர யாருக்கும் பணிய மாட்டோம் என்றார். அமைச்சர்களும் மற்றவரும் நீங்கள் மன்னவன் ஆணையை நிறைவேற்றாவிட்டாலும் எம் பொருட்டு வரவேண்டும். உம்மை விட்டுச் சென்றால் எம்மைத் தண்டிப்பான். என்றதை ஏற்று பல்லவன் அரண்மனை சென்றார். தருமசேனர் வருவது கண்ட மன்னன் அவரை சந்தியாமலே ‘அவரை நீற்றரை- சுண்ணாம்பு கொதிக்கவைக்கும் அறையில் இடுங்கள்’ என ஆணையிட்டார். உள்ளே சென்றவர் தில்லை கூத்தபெருமான் திருவடி நினைத்து வழிபாடு செய்தார். சுண்ணாம்பு கொதிக்கும்போது உண்டகும் ஓசை வீணையின் நாதமாகவும், வீசும் துர்நாற்றம் மனம் வீசும் தென்றலாகவும், கொதிக்கும் நீர் தாமரைக்குளம்போன்று குளிர்ந்தும் இருக்க திருநாவுக்கரசர் எட்டு நாள் கழிந்து இன்பமுடன் வருவதைக்கண்டோர் அவருக்கு நஞ்சு கலந்த பால் சோறு தர அது அமுதமானது.
நஞ்சுண்டும் இன்பமாய் இருந்தவரைக்கண்ட சமணர்கள் பட்டத்து யாணையை கொண்டு மிதிக்க ஏற்பாடு செய்தனர். யானை தன்னை நோக்கி வருவது கண்ட திருநாவுக்கரசர் சிவனை நோக்கி அச்சம் தவிர்க்கும் பாடலைப் பாடினார். யானை அவரை வலம் வந்து வணங்கியது. நெஞ்சம் கலங்கிய சமணர்கள் ‘கல்லிலே கட்டி கடலிலே போட’ ஆணையிட்டார். நாவுக்கரசர் பாட்டால் கல்லும் கரைந்து மிதந்து கரையேறவிட்ட குப்பம் அடைந்தார். உண்மையறிந்த பல்லவ மன்னன் சமணம் விட்டு சைவம் சார்ந்தான். திருஞான சம்பந்தர் கால்களில் வீழ்ந்து வணங்கினான்.
அதிகை வீர்ட்டாதினத்தில் சிலகாலம் தொண்டு புரிந்து சிவத்திருத்தலங்கள் தோறும் சென்று உழவாரப்பணி செய்து சீர்கெட்ட நிலைகளை மாற்றப் புறப்பட்டு வெண்ணெய்நல்லூர், திருவாமத்தூர், திருக்கோவலூர், வழிபட்டு பெண்ணாகடம் வந்தார். அப்போது அவர் மனத்தினுள் தான் சமணராய் இருந்து அவர்தம் சோற்றைப் புசித்ததால் உடல் மாசு பட்டது என்றும் அதை நீரால், நெருப்பால் போக்கவேண்டும் என நினைத்தார். அதிகாலை எழுந்து திருக்கெடில நதியில் குளித்து மகிழ்ந்தார். எஞ்சிய மாசும் பாவமும் சுட்டெரிக்க வேண்டுமென என்னினார்
தூங்கானை மாடத்தில் வீற்றிருக்கும் சுடர் கொழுந்தீசரைப்பார்த்து, என் உயிர் உடம்பில் இருக்க வேண்டுமானால் எனது தோளில் இடபச் சூலக்குறி- முத்திரை பொறிக்க வேண்டும் என்றார். வேண்டுகோள் ஏற்கப்பட்டு சிவகணம் அதை பொறித்தது. திருநாவுக்கரசர் அகம் குளிர்ந்தார். தில்லைசென்று கருநட்ட கண்டனை, பத்தனாய்ப் பாடமாட்டேன், அன்னம் பாலிக்கும் தில்லை, அரியாணை அந்தணர் தம் சிந்தையானை முதலிய பல பதிகங்கள் பாடி களிப்புற்றார்.
தில்லையிலிருந்து ஞானசம்பந்தப் பெருமானின் பெருமை கேட்டு சீர்காழி நோக்கிச் சென்றார். நாவுக்கரசர் பெருமை அறிந்த சம்பந்தர் அவர் வருவதை அறிந்து அவரை எதிர்கொண்டழைத்து ‘’அப்பரே வாருங்கள்‘’ என்றார். அதுமுதல் அப்பரடிகள் எனப்பட்டார். சில நாட்களுக்குப்பின் சோழநாட்டுத்தலங்களை வழிபட விரும்பி ஞானசம்பந்தரிடம் விடைபெற்று பலதலங்கள் வழியாக திருச்சக்தி முற்றம் வந்தடைந்தார். அங்கு சிவக்கொழுந்தீசரிடம் ‘உன் அழகிய பொன் போலும் திருவடியை என் தலைமேல் சூட்டியருள வேண்டும் என்று தன் ஆசையைச் சொல்ல பெருமான் நல்லூருக்கு வரப்பணித்தார்.
நல்லூரில் பெருமான் பாதம் பணிந்த அப்பரடிகளுக்கு உம்முடைய நினைப்பை முடித்து வைக்கின்றோம் என்றவர் தம் சென்னிமிசை பாதமலர் சூட்டினான். நல்லூரிலிருந்து புறப்பட்டு திருப்பழன நாதரை வழிபட நினைத்து திங்களூர் வந்தார். அந்த ஊரில் அப்பூதியார் திருநாவுக்கரசு என்றபெயரால் தண்ணீர்பந்தல், சோலைகள், குளங்கள், சாலைகள் முதலிய அறங்களைச் செய்து வந்தார். அவர்தம் இல்லத்தில் உணவு அருந்த இசைந்தார். இலை அறுக்கச் சென்ற அவர் மூத்தமகன் பாம்பு கடித்து இறந்தார். ‘ஒன்று கொலாம்’ என்ற பதிகம் பாடி உயிர்பித்து பயணம் தொடர்ந்தார்.
திருப்பழனத்திலிருந்து திருவீழிமிழலை சென்றார். அங்கு அப்பரடியாருடன் சம்பந்தரும் சேர்ந்து தங்கியிருந்த சமயம் மழையின்மையால் ஏற்படும் சோகங்கள் ஏற்பட்ட. மக்கள் துன்பம் மிகுந்தனர். அடியவர் இருவரும் இந்நிலை நினைந்து பெருமானை நினைந்து கண்ணயர்ந்திருந்தனர். ‘உம்பால் நிலவும் சிவநெறி சார்ந்தோர் வாட்டம் அடையாவாண்ணம் நாளும் ஓர் பொற்காசு கிழக்கும் மேற்குமாக அமைந்த பலிபீடத்துத் தருவோம்’ என அருளினார். அவ்வண்ணம் கிடைத்த பொற்காசுகளைக் கொண்டு மடம் அமைத்து அடியவர்களுக்கு தொண்டாற்றினர்.
நாவுக்கரசர் மடத்தில் எல்லோரும் உணவு உண்டபின்தான் சம்பந்தர் மடத்தில் தொடங்கும். காலதாமதத்திற்கு காரணம் காசு மாற்று குறைவாக இருப்பதால் என்பதை அறிந்த சம்பந்தர் மாசில்லாப் பெருமானே நீவழங்கும் காசு மாசுடையதாக இருக்கலாமோ, நான் கைத்தொண்டு செய்ய வில்லை என்றாலும் நீ வழங்கும் காசில் குறையிருக்கக் கூடாதல்லவா, உன்னையாரும் ஏச மட்டார்கள், வேதத்தினைக்கொண்ட இறைவனே கறையுடைய காசினை நீக்கி நல்ல காசினை தருவாயாக எனப் பாடி பெற்றார். நாடு செழித்து வளாம் பெற்றபின் இருவரும் திருமறைக்காடு சென்றனர்.
முன்னொரு காலத்தில் வேதம் மறைக்காடரை வணங்கிக் கதவினை மூடியதாம். அக்கதவு திறக்கப்படாமலேயே இருக்க மக்கள் மாற்று வழியில் சென்று வழிபடு வந்தனர். அங்கு சென்றவுடன் ஞானசம்பந்தர் அப்பரடிகளைப் பார்த்து தாங்கள் தீந்தமிழில் பாடி கதவைத்திறங்கள் என வேண்டினார். அப்பர் ‘பண்ணின் நேர்மொழியாள் உமைபங்கரே’ எனத் தொடங்கி 9 பாடல்கள் பாடியும் கதவு திறக்கவில்லை. வேதனைபட்டு ‘அரக்கனை விரலாற் கொன்ற பெருமானே, இரக்க மென்றிலீர்’ எனப் பத்தாவது பாடல் பாடியவுடன் கதவு திறந்தது.
வழிபாடு முடிந்து இருவரும் வாயிலை அடைந்தனர். அப்பரடிகள் சம்பந்தரைப்பார்த்து இக்கதவு மூடவும் பின்னர் திறக்கவும் பாடுங்கள் என்றார். ‘சதுரம் மறைதான் துதிசெய்து’ என்ற பாடல் பாடியதும் கதவு மூடியது. இருவறும் மகிழ்வுடன் மடம் வந்தனர்.
அப்பரடிகள் தான் 10 வது பாடல் பாடியதும்தான் கதவு திறந்தது, சம்பந்தர் முதல் பாட்டு பாடியவுடன் கதவு மூடியதே, இறைவன் உளக்குறிப்பை அறியாமல் யாதேனும் தவறு செய்தோமா என வருத்துடன் படுத்தார். அப்போது சிவ பெருமான் சைவ வேடத்துடன் தோன்றி வாய்மூரில் இருப்போம் என்னை பின் தொடர்ந்து வருக எனப் பணிக்க நாவுக்கரசர் அவர் பின் சென்றார். அண்மையில் இருப்பதுபோல் இருந்து மறைந்தார்.
சம்பந்தர் எழுந்து அப்பரடிகள் எங்கே என்றார். வாய்மூர் சென்றார் என்பதை அறிந்து வாய்மூர் வந்தார். சம்பந்தரைக் கண்ட அப்பர் வாய்மூர் பெருமானே உன் சதிர் ஆட்டமெல்லாம் என்னிடம்தான் செல்லும். மறைக்கதவம் திறக்கப் பாடிய என்னை விடவும் உறுதிப் பொருள் பாடி அடைப்பித்த அருட்செல்வர் எதிரே நிற்கிறார் இப்போது உம்மை மறைத்துக் கொள்ளும் வல்லமை உண்டோ. உன் அருட் காட்சியைக் காட்டு என்றார். திருவாய்மூர் பெருமான் ஞானப் பிள்ளயார் திருமுன் தோன்றி ஆடல் காட்டியருளினான். தாம் கண்ட காட்சியை அப்பரடிகளுக்கு காட்டி மகிழ்ந்தார் சம்பந்தர், திருவாய்மூரிலிருந்து புறப்பட்டு பலதலங்களை வழிப்பட்டு திருவாரூர் சென்றடைந்தார்.
திருவாருக்கு அருகில் ஏமாப்பூர் என்ற ஊரில் நமிநந்தி அடிகள் எனும் அந்தணர் வாழ்ந்துவந்தார். தினமும் ஆரூர் சென்று புற்றிடங்கொண்டானை வழிபட்டு வருவார். ஓர்நாள் ஆருரில் உள்ள அரநெறி தலத்தில் விளக்கேற்றி வழிபாடு செய்ய விரும்பினார். மாலைப் பொழுதாகையால் ஊர் சென்று நெய் கொண்டு வரமுடியாது. அருகில் உள்ள வீட்டில் நெய் கேட்டார். அது சமணர் வீடாகையால் கிண்டலாக உன் சிவன் கையில் நெருப்பு வைத்திருக்கின்றானே பின் ஏன் விளக்குக்கு நெய் தேடுகிறீர்கள். தேவையானல் குளத்து நீரில் விளக்கு வைக்கலாமே என்றனர். வேதனையோடு ஆண்டவனிடம் முறையிட விண்ணொலி, அன்பனே, இக்குளத்து நீரைக் கொண்டே விளக்கேற்று’ என எழுந்தது. நமிநந்தியடிகள் குளத்தின் நடுவே சென்று நீரில் மூழ்கி நீர் கொணர்ந்து விளக்கில் ஊற்றி விடியும் வரை எரித்தார். அனுதினமும் நீரால் விளக்கேற்றி வழிபட்டார். இச்செய்தி எங்கும் பரவியது. இதை நாவுக்கரசர் ‘தொண்டர் ஆணி; எனக் குறிபிட்டார். பின் நாவுக்கரசர் ஆருரிலிருந்து புறப்பட்டு பலதலங்களை வழிபடு பழையாறை வந்தார்.
அங்கிருந்து தூரத்தே தெரிந்த கோபுரத்தை கையைமேலே தூக்கி வணங்கினார். அருகிலிருந்தோர் அவரைப் பார்த்து நகைத்து அங்குள்ள சிவன் கோவிலை சமணர்கள் ஆக்கிரமித்து சிவனை மறைத்துள்ளார்கள் என்றனர். நாவுக்கரசர் அங்கேயே அமர்ந்து பெருமானே, சமணர் வஞ்சனையால் மறைக்கப்பட்ட உன் திருமேனி காணாமல் இவ்விடம் அகலமாட்டேன் என உண்ணாமலும் இருந்தார். சிவபெருமான் பழையாறை மன்னன் கனவில் தோன்றி சமணர்களால் நாம் வடதளியில் மறைக்கப் பட்டிருக்கின்றோம், உண்ணாமை பூண்டிருக்கும் நாவுக்கரசர் வெளிப்படையாக வழிபடும் வகையாக ஆவன செய் எனகூறி மறைந்தார்,
மன்னன் தன் அமைச்சர்களுடன் ஆலோசனை நடத்தி தடைகளை நீக்கி பெருமானை வெளிக் கொணர்ந்தான். அப்பரடிகள் திருவடிகளில் வீழ்ந்து வணங்கி அவருடன் சென்று வடதளிநாதனை வணங்கி கோவிலுக்கு புதிய கோபுரம் எழுப்பினான். நாவுக்கரசர் இங்கிருந்து கிழம்பி திருச்சிராப்பள்ளி, திருவானைக்கா, திருவெறும்பூர், திருப்பராய்த்துறை தலங்களை வழிபட்டு திருப்பைஞ்ஞீலியை நோக்கி சென்றார். வழியில் தாகத்தினாலும் களைப்பினாலும் இளைப்புற்றார். அவர் வரும் வழியில் ஓர் அந்தணர் வடிவுடன் பெருமான், பசியால் மிகவும் களைத்துள்ளீர், இப்பொது சோற்றை உண்டு இனிய நீரும் பருகிச் சோலையில் ஓய்வு எடுத்து செல்லுங்கள் என்றார். நாவுக்கரசருடன் திருப்பைஞ்ஞீலிவரை வந்தவர் மறைந்தார். இறைவன் கருணையை நினைத்து பதிகம் பாடினார்.
திருப்பைஞ்ஞீலியிலிருந்து புறப்பட்டு பலதலங்களைக் கடந்து அண்ணாமலை தலம் வணங்கி திருவோத்தூர் சென்று அங்கிருந்து காஞ்சி சென்றார். காஞ்சி ஏகம்பத்துறைப் பெருமானை வணங்கி மகிழ்ந்தார். கச்சிப்பெருமானை வழிபட்டு திருக்கழுக்குன்றம், திருவான்மியூர், திருவொற்றியூர், திருவாலங்காடு, திருக்காரித்துறை, மயிலாப்பூர் முதலிய தலங்களை வழிபட்டு பொன்முகலி ஆற்றில் மூழ்கி திருக்காளத்தி குடுமித்தேவரை வணங்கி பதிகம் பாடினார். அப்போது கயிலைநாதரை வணங்க ஆவல் கொண்டார். கயிலை நோக்கி புறப்பட்டார்.
காடு, மலை கடந்து ஆந்திராவின் திருப்பருப்பதத்தை- ஸ்ரீசைலம் அடைந்தார். அங்கிருந்து ஆறு, மலைகளைக் கடந்து காசி சென்று விசுவநாதரை வணங்கினார். அங்கிருந்து புறப்பட்டு மலைகளைக் கடந்தார் நதிகளைக் கடந்தார். காய் கனி கிழங்கு முதலியன உன்பதையும் தவிர்த்து இரவு பகல் பாராது சென்றார். கையும் காலும் தேய்ந்து சதை பிய்ந்து உதிரம் பெருகியது. அதனுடன் தன் பயணத்தைத் தொடர்ந்தார். அயர்ச்சியில் மயங்கினார்.
பெருமான் நாவுக்கரசர் முன் அடியவராகத் தோன்றி, பெரியவரே, சதையெழிய, எழும்பு நொறுங்க இப்பனிக்காட்டில் தாங்கல் செல்லும் காரணம் என்ன என்றார். நவுக்கரசர் எம்பெருமான் கயிலைநாதனை தரிசிக்க செல்கின்றேன் என்றதற்கு அடியவர், அங்கு மானுடர் செல்வது கடினம் உம்முயற்சி வீண், திரும்பிப்போவதே மேல் என்றார். நாவுக்கரசர் என்றைக்கிருந்தாலும் ஒர்நாள் அழியும் இவ்வுடல். இதைகொண்டு அழியாத நாதனைக் காண்பேன் என்றார்.
அப்பரடிகளின் நெஞ்சத்துணிவினை அறிந்த அண்ட நாயகன் விண்ணிடை மறைந்து நின்று ஓ, நாவுக்கரசரே எழுந்திரு என உறைத்து அருளினார். உடலில் வீழ்ந்த சதையெலாம் ஒட்டியது. உறுப்புகளெல்லாம் முன்போல் ஆனது. நாவரசர் வானத்தில் மறைந்து குரல் கொடுத்த பெருமானை நோக்கிப் பணிந்தார். இங்குள்ள பொய்கையில் மூழ்கி நாம் கையிலையில் இருக்கும் காட்சியினை திருஐயாற்றில் கண்டு மகிழ்வாயாக என அருளினான்.
நாவரசர் திருத்தாண்டகம் பாடி திருஐந்தெழுத்தை ஓதி அவ்வாவியில் மூழ்கி திருஐயாற்றில் உள்ள ஒரு தடாகத்தில் தோன்றிக் கரையேறினார். பெருமான் கருணையை நினைந்து உருகிக் கண்ணில் நீர் சொரிய இறைவனை வணங்கச் செல்ல அங்கு இருப்பதெல்லாம் கயிலையில் இருப்பது போன்று உணர்ந்தார். நந்தியைக் கண்டார் சிவபெருமான் உமாதேவியுடன் வீற்றிருந்த காட்சியைக் கண்டார். ஆனந்தத்தில் திளைத்தார். சிறிது நேரத்தில் அக்கயிலை காட்சி மறைந்து திருவையாறு அமர்ந்த பழைய நிலையினை உணர்ந்தார். திருப்பதிகம் பாடியருளினார். ‘முன்னே கண்டேன் அவர் திருப்பாதம், அதன்பின் கண்டறியாதன் கண்டேன்’ என்றார்.
அப்பரடிகள் சைவம் தழைக்கத் தொண்டர்களை உருவாக்க தாமே திருப்பூந்துருத்தி எனும் ஊரில் மடம் அமைத்தார். அங்கு தங்கி பல பதிகங்கள் பாடினார். ஞானசம்பந்தர் பாண்டிநாடு சென்று சோழநாடு வந்தார். அப்பரடிகளைத்தேடி திருப்பூந்துருத்தி சென்றார். சம்பந்தர் வருவதை அறிந்த அப்பரடிகள் எதிர்சென்று கூட்டத்தில் கலந்து சம்பந்தர் பல்லக்கை தாங்கினார். அப்பரடிகள் எங்கே என்று கேட்டபொழுது அடியேன் உம் அடிகள் தாங்கி வரும் பேறு பெற்று இங்குள்ளேன் என்றதைக்கேட்ட சம்பந்தர் பதறி பல்லக்கில் இருந்து கீழே குதித்து அப்பரடிகளை வணங்கினார்.
சிலநாட்கள் கழித்து சம்பந்தரிடம் விடைபெற்று பாண்டிநாடு சென்றார். நெடுமாறான் மங்கையர்கரசி, குலச்சிறையார் ஆகியோர் விருந்தினராகத் தங்கி தல யாத்திரை மேற்கொண்டார். திருப்புகலூர் வந்து உழவாரப்பணி செய்து தங்கினார். அங்கு நின்ற தாண்டவம், வாழ்த்துத் திருத்தாண்டகம், திருநேரிசை, தனித்திருநேரிசை, ஆரூயிர் திருவிருத்தம், தசபுராணத்தடைவு, பாவநாசத் திருப்பதிகம், அறைகூவும் திருப்பதிகம் முதலிய பாமாலைகளைப் பாடினார். அங்கு உழவாரப்பணி செய்தபோது பொன்னும் நவமணியும் வந்தது. ஓடும் செம்பொன்னும் ஒன்றாக கருதிய அப்பரடிகள் அவைகளை தூர எறிந்தார்.
புகலூர் இறைவன் தன்னை திருவடியில் இருத்திக் கொள்வான் என முன்னுணர்வு காரணமாக, ‘புண்ணியத்தின் வடிவமாக விளங்கும் பெருமானே, உன் திருவடிக்கு வர நான் விரும்பினேன்'என பதிகம் பாடினார், கருவறையில் சோதி எழ அதிற் கலந்து பேறு பெற்றார். 81 ஆண்டுகள் வாழ்ந்த அப்பரடிகள் இறைவன் திருவடியை பணிவதுதான் அவரை அடிய முக்கிய வழியேயன்றி சாதியும் சாத்திரமுமல்ல என்றார். 

அந்த நால்வர்.....
1.திருஞானசம்பந்தர்/3.சுந்தரர்/4.மாணிக்கவாசகர்

                                            ******